Fornir sandar

Ég gekk í dag yfir forna sanda, risti í grjótin orð Sem geyma auðnin, hér á enginn afturkvæmt örlögin hér svo ófyrirséð Dulur þú bauðst mér brotið loforð, að fyndi ég bráð í nauð Stálið mig fann, höggið mig vankaði Hugur minn hljóðlega í dauðann hvarf Fortíðin gleymir mér, ég geymi mynd af þér Ég skrifa orð mín við fornan sand Einveran heldur mér í heitum eldum hér Ég syng í hljóði við fornan sand Ég á engan aldur, ég er blóð og sandur