Svarta nótt II

Svört kvöldin svíkja augun mín ótal brestir verða til í mér En nóttin svæfir mig fyrir rest Leggur hönd um háls og herðir að mér Ég horfði út í svarta nótt Köld golan ómar vel við orðin þín Ég vona að ég vakni aldrei Þig svíkur tíminn eins og mig fyrir rest Þú slekkur eldinn innst í mér með fáum orðum Þú svertir kvöldsins köldu sól Þú leiðir mig í svarta nótt Þegar heldur auðnin til í mér, ég finn ekki orðin Er kvelja raddir mína ró Þú breiðir yfir mig svarta nótt