Fırtına

Islak bir akşamüstü yürüyordum sessizce, Denizden gelen o rüzgar çarptı gitti densizce Bulutlar duruldu, martılar uçmaz oldu Saatler gün oldu, karanlık indi perde O an koptu fırtına! Vurdu, kırdı devirdi Haince bir söz geçirdi Aklımdan her şey silindi Ardından nefret aklımı çeldi Sen misin ölen yoksa ben mi? Yıktı beni bu fırtına Uykusuz deli divane, kendimi yedim boş yere Dinmedi aktı da aktı küçük kızın göz yaşları Yalanlar dolanlar neden hep seni kovalar? Nasıl beni yanılttın? yeter artık bu işkence Çarptı gitti fırtına! Bitti tek celsede Gitmez bu yaşam seninle Yer yok artık içimde Kayboldum gittim Sensiz deliye döndüm ben işte böyle Yıktı beni bu fırtına