Epitafios

Έπεσε μαύρη καταχνιά και σφύριζε ο αέρας Κι ο πόνος μόνος έμεινε Στα στήθια μιας μητέρας Διψούσες πάνω στον Σταυρό Μα ξύδι σε ποτίσαν Και δάκρυα απ᾿τα σύννεφα Πάνω στην γη κυλήσαν Οι άγγελοι σε θαύμασαν Μπροστά σου γονατίσαν Ω σάρκα απ᾿την σάρκα μου Τα βλέφαρά μου κλείσαν Σαν θάλασσας τα κύματα Εκεί η φωνή σου φτάνει Κι όλοι μαζί σου έζησαν Κι ας είχαν πια πεθάνει Ανάμεσα στον θάνατο Κρύβεις την ζωή σου Και είμαι εγώ αθάνατος Με την ανατολή σου Στον ουρανό μ᾿ανέβασες Κάτω στον Ιορδάνη Κι ο ήλιος σε στεφάνωσε Μ᾿ολόχρυσο στεφάνι