Deszcz

Kapie mi na skórę lęk, tak szybko ściemnia się Wilgotny sweter przyjmuje zapachy wspomnień Przenosi mnie w miejsca, z dala od lasòw, do twarzy z wachlarzem dziwnych grymasów, gdzie mniej jest powietrza i nikt już nie mieszka Myślałam: od dawna nie boję się burzy, więc czemu zamieram, gdy tylko się chmurzy? Jak błyski mam przed oczami te wszystkie ciekłe stany Zatapiam się Deszcz obmywa powoli mnie Kropla drąży skałę, wypływa brudne i stare Dotykam, oswajam je Nie uprzedza o swym pojawieniu, kryje się w gęstej chmurze i cieniu Jego znaki - cisza i hałas Straszy, zadziwia, dzieli i scala Nie uprzedza o swym pojawieniu, kryje się w gęstej chmurze i cieniu Jego znaki - cisza i hałas Straszy, zadziwia, dzieli i scala