Als de Nacht Haar Mantel Werpt

Als de nacht haar mantel werpt IJskoude zilte Noorderwind De bloedmaan Opgeslokt door gitzwarte wolken Uitgestrekte weides van armoe en verdriet Slechts de gloeiende ogen der Börries Doorbreken de verstikkende duisternis Zijn duivelse gehuil, zinderend Door merg en been.... Zelfs de Aulken blijven verscholen Dwaalichten verstommen, versmoren Nachtridders uit de hel openbaren zich Als hongerige vlammen in `t Zwerc Ongelukkigen, die het pad kruisten Van Widde Wiend en Smakhak Hun leven onzeker, verstijfd van schrik Pis en schijt zal sijpelen langs angstige, verkleumde benen Zijn duivelse gehuil, zinderend Door merg en been... Brengers van ellende en ongemak, van ziekte en van dood Als de nacht haar mantel werpt over de koude, kille drek Als huiveringwekkende angst het overneemt van sereen avondrood Zal `t wemelen van duist`re schepsels op deze lugubere onheilsplek Aanschouw de verdorven Hommelstommel Half paard, half mens De Duivekater zijn krankzinnige gejank Zielenverslinders omgeven door zwavelstank De Waddenduvel jaagt woest en gulzig En sleurt zijn prooi in `t slik tot het sterft Boerderijen branden, een waardig inferno Het kwade werk van Pok Sterven zal een dierbare, breken zal je hart Gij, die oog in oog staat met de Zwarte Juffer betaalt een hoge prijs in `t zwart Ontboden wordt de man met de eeuwig zwaaiende zeis Sterven zal een dierbare, breken zal je hart