Het Duivelsvuur Van Schiermonnikoog

Door mist en nevel Gloeiende, zielen vretende vuurzee Gekerm, gehuil, gekrijs, geknetter Voorgoed verloren Misleid, ontgoocheld Duistere krachten, dwingend Stuurde Sjoerd Murks over `t wad Gulzig bloeddorstige lokroep van het kwaad Tussen gloeiende balken, half verkoold Kokend bloed, hongerig duivelsvuur Zijn wederhelft verkracht, vermoord, verbrand Woeste vlammen dansen de doodsdans Hoog gilt de toorn in zijn bloed, wraak! Onheilsbark, daar, drijvend op een zee van verdriet De golven rollen aan met het tij Er woedt een orkaan door zijn borst Wanhopig slaan armen zich door gitzwarte golven Wraakgevoelens overwinnen de ijselijke kou Woest kolkt het water, wreed snijdt de wind Zijn zoon! Zijn zoon! Het gekraakte lichaam van Ulbe Bungelend aan de ra Gekrijs, gehuil, geruis, gesuis Verstikkende stilte, alles verstomd Uitgespuwd door de poel van dood en verderf Overmand door haat en wrok, verstard van verdriet De bark, verdwenen in de schemering Alleen en verlaten in het barre duinlandschap `S Nachts wanneer de wind huilt En de zee zijn wilde golven laat dreunen Duistere woorden, nachtmerrie der christenmens Brandend wrakhout verstoort de duisternis Het beest ontgrendeld, de stormlantaarn Demonische flikkeringen dansen over de duinvallei Onwetende schepen, gelokt door de dood Een duivels gelach, een duivels vuur