Eşya 7

Verse 1: Üstüme gelme üstüm dolu burama kadar geldi Canın yandı mı içimdeyken bana zarar verdim Burası neresi bilmiyorum, hafızamı zor koruyom Ben yörüngemi kaybetmişim onlar bana yol soruyor Sonum belli ben; deli bi' divaneydim En alt katında barındığım viraneydin Anti-depresanlı rüyalarda biz; bir aileydik. Bizim ki aşk hikayesi değil, aşktı; gerisi hikayeydi Canını aldığın bütün duygularım şimdi dirilsin Bir tebessümünle sarhoş olurum ben, bilirsin. Ondan adını sayıklarken her seferde bayıktım Hoş olsada boş konuştun, geç olsada ayıktım! Dışıma hapsettim seni; içimde öldürdüm Yenisini yaktıktan sonra öncekini söndürdüm Şu halimi gördün mü? Başımı döndürdün! Daim olmasada olsun, kısa süre güldürdün Nakarat: Nasıl yani? Yok musun sen 9 yıldır? 9 yıl geçmiyor… Sanki tam 30 yıldır Afitap tutuldu şu an, adeta kıskanır seni Adına şiirler yazdığım bulut ıslatır beni.. Verse 2: Sen; baksan gene pencereden Al işte, felce neden Seni görmeden özleyemem Akıllanmazsın Tunahan kör delisin Gözlerimin taa içinde görmelisin, gözlerini Sabaha karşı kıyılarına vurdum da sen incisin Bende kalan her eşyana bir şarkı yaptım. Bu 7'ncisi Öldün demek dostum Yeniden benim olmalısın yaşamam için sebep olsun Şu an bana ait olan tüm hisseleri satıyorum Günaydın.. Sen uyandın bense yeni yatıyorum Zamanla coştuk fakat, değilim hoşnut falan. Şş gerek yok hoş tutmana Loşluk falan, attın beni boşluklara Çünkü; ayakta duramazken bile koştum sana Birde doktorum yapıyorken hergün yeni tespit Sen bir kurşun olsaydın ben tam kafama sıkardım Birlikte olduğumuz her resimden beni kestim Yani; hayatımdan senin yerine beni çıkardım! Mezesi oldu hayatım şu alkoliğin Malesef son halim; gördün en son sayko değil. Cehennemin dibine doğru az daha inip boğuldum Nooldu meleğim dediğin kız; azrailim oldu Ben bağırıp çağırsamda beni kimse duymasın lan! Memnun değilim çocukluğumun kapı dibinde uyumasından İçinde bulunduğum boşluk bi kuyu bazında Beni burada terkedipte suyu basın lan Sen; baksan gene pencereden Al işte, felce neden Seni görmeden özleyemem Nakarat: Nasıl yani? Yok musun sen 9 yıldır? 9 yıl geçmiyor… Sanki tam 30 yıldır Afitap tutuldu şu an, adeta kıskanır seni Adına şiirler yazdığım bulut ıslatır beni..