Karanlık Koğuşlar feat. Uppercut

Nakarat: Çöller ortasında bir su damlası kadar değerliydim Zamanla kaybettim kendimi, zaman zehirliydi En ferah yönetim sistemi kalp mi yoksa beyin miydi? Yer yüzünde nefret ve kin en büyük yenilgiydi Kapılar açık sonuna kadar, dostlarımdı yolu kapatan Sorunlarımın çoğu kafadan, ölümüm bir el oyuna bakar Uykularımın beşte dördü kabus, güzellik olur arada İçin daraldıysa sen de karanlık koğuşlara dal Elpizo Verse: Bir kadınla hırslanır en güvendiğin aslanın İlk adımda hızlanıp kimse arkasına bakmasın Bir şairdi rüyalarımda kağıt kalemin hastası Fani dünyada boğulurken elbet yürek paslanır Sorunlardan pay çıkarsak büyük dilim hep benimdi Geçmişimde ağlayan bir çocuk sayesinde delirdim Erirdi güneş karşımda, dağlar önümde eğildi Kader zenginin kurduğu bir oyun, benim değildi Kalbe ihanetin bedeli karanlıktır her zaman Açılan yaralarıma merhem ol da gel kapat Boş rüyalarda aşkı arayan bir şaklaban olmadığımdan Diğerlerine göre kanım damarımdan ters akar Senin için can verir mi bağrına bastıkların? Seni yıpratmakla kalır insanların yaptıkları Biliyorum, ne olursa olsun yine de aklın kalır geçmişinde Bu yüzden kabından taştı sabır Nakarat: Çöller ortasında bir su damlası kadar değerliydim Zamanla kaybettim kendimi, zaman zehirliydi En ferah yönetim sistemi kalp mi yoksa beyin miydi? Yer yüzünde nefret ve kin en büyük yenilgiydi Kapılar açık sonuna kadar, dostlarımdı yolu kapatan Sorunlarımın çoğu kafadan, ölümüm bir el oyuna bakar Uykularımın beşte dördü kabus, güzellik olur arada İçin daraldıysa sen de karanlık koğuşlara dal Uppercut Verse: Planı vardır insanların ve gelecek kaygıları Fark ettirmesemde çocuk yaşlarımda yandı canım! Tat almamakta cabası bunun... İnsanların resimlerindeyim ama sade yaktıkları... Kimse kalmaz aynadaki suretin başkasından Herkes gelip geçici oldu dertler bana kaldığından Tüm duygulardan geri kaldım çünkü ; Ben hiç birinizi duyamadım ki başımın ağrısından! Günlerce kimseyi görmedim ekipman için çalışınca.. Her şeyi yapacağını söyleyip her türlü boka karışırlar. İnsanlar böyledir, düşündükçe ölürsün. Uğruna defalarca ağladığım mikrofon şimdi satılık lan! Bu benim suçum mu? Sanırım her suç benim! 19 yaşımdayım da bi kere sahiden gülmedim... Sadece nefes almaya gelmişim kodumun yerine. Peşinden koştukça yolu uzuyor huzur dolu günlerin!