Yangınlı Şiir

Eşkiyaların kibar olduğu zamandan Adamların kadınları müjganından öptüğü sokaklardan Geçtim büyüyorum ara sıra yalanla Yazıyorum içimi şu odamda, değiyor başka hayatlara Başıma binbir bela gelir bu ruhumun yüzünden, Ben onun gönüllü işçisi Bu devirde söylenir mi böyle yangınlı şiirler? Ben o geçmişin misafiri… Yüksekkaldırım'da bir akşam tanır felaketim seni Başında kasketin senin içinde kasvetin Cadde-i Kebir gibi yakarlar beni çaresiz Bakarlar ardımdan çocuklar firari mahkum gibi