Bebek Hanım

Ağlama sen Bebek Hanım Ben çıkıp gidiyorum Şu anda kırık kaldırımlı caddenizdeyim Saat beş geçiyor Ve ben yemin ediyorum ki Bu şiir ölümü armağan olacak Bu saatler çok konuşulacak Sevdimmi aşkımın gücünü bilemiyorum Yüreğimden bir yer kopup gidiyor sadece Onu hissediyorum böyle sevgilerin sonu Olduğunu söyleselerdi bana azraille dost olur Yalvarırdım ona bulutların ağlamasından Anlamalıydım yağmurla toprak olmalıydım Bu günü yaşamadan önce mazi olmalıydım Ağlama sen Bebek Hanım ben çıkıp gidiyorum Yüreğimin sesi çıkmıyor şimdi bana bu kadar Güvenmiş olman çok koymuş olmalı Ona kırık kaldırımlı kaldırımlı caddemizde Saat şu an beş geçiyor İçimizdeki sıcaklık, göğe yayıyor Annem geliyor aklıma Nasıl da sallardı beni Kollarında, ağladığımda Duygulanması geliyor aklıma Bebeğini üzmemek için gözyaşlarını Gizlice yorgana silişi geliyor aklıma Babamın eve gelişi beni güldürmek için Yaptıkları, ben güldüğümde nur yüzündeki Tebessümü geliyor aklıma Şimdi saat beş geçiyor, Ya bir duysa! Ölümün rüzgarları vuruyor ranzama Aklıma gelenler çok korkutuyor beni Saat şu anda beş geçiyor Ağlama sen Bebek Hanım ben çıkıp gidiyorum Seversem çok severim engel tanımaz yüreğim Gülersen güler ağlarsan kahrolurum demiştim Bir damla mutluluğum senin olsun Ölümün kokusu vız gelir Sen sev ben yeterim demiştim Hatırlar mısın Bebek Hanım Terkedersen ölürüm demişdin saat Ölümü çokdan beş geçiyor