Gelme

Verse: Toprak nasıl kokar senle öğrendim Elim nasır tutar diye kalemimle töpürlerdim. Benden daha canlısın sanırım ölende benim Ve görenleri hayrete düşürüyor bu halim. Helalim, haramlarımı kınama, Ben yakmak isterdim parmak uçlarına kınalar. Ben girmek isterdim yerin altına, Sesin benle kaldıda seni koparıpta aldılar. Sakın sen kusurlarıma bakma Bakarsan eğer karşında bir bütün kalmamam Bazen sana bile gülümsüyorum yalandan Eğer seni üzüyorsam lütfen alttan alma Ver! Cezaların en ağırını ki Yangını senden alırım hep elalem dağıtır Yerin en dibinden dağlara eriştimde Gelişi güzel hiç bir ağaca kıymadım. Bunlar senin kırların, senin kokun, Hepsini sen yazdın, bense okudum. Ben hep boş tarafıydım bardağın sense dolu Ben kaybolurdum sen gelip gösterirdin yolu Gözlerim mi dolu? Hayır sevincimden oldu Çünkü aylardır duymadım sesini özlemiştim onu. Yabancılık yadırgama hep senin evindi burası Sendin çatısı, verandası hatta kapımın kulbu! Bendim bu vaadinin kurdu hem sakallarım kumdu, Uçtu! Gidip kendi hayatını kurdu! Buldu! Aradığı yegane aşkı sondu! En sonunda oda çenesine usturayı vurdu! (uçtu) Şimdi düştüm, soğuktan ellerim büzüştü Gözyaşın tatlılığından bahsettim tuzlu diyip gülüştü Onlar şaşırdım. Kıkırdamaları yankılandı mecralarda, Bi anlık 'Ben sevmeyi bilmiyor muyum?” Dedim ve bu üzünçtü. Sensizliklede mutluyum aynı senle gibi, Ölümle sen her derde ilaçsınız dimi? Çok iyi biliyorsun uzun zamandır hasta olduğumu Onunla konuşup ikna edip kurtar artık beni Acıdan titriyorken dizlerim, yürüdüm Yürüdüm sana gökkubbenin altında büyüdüm! Büyüdümde atamadım cahilliğimi Şimdi anladım bu dert değilde büyüydü. Lütfen şimdi bana kızma Dilim acıdır hiç bir zaman tatlı şeyler okumaz Hayır düşürme yeşil gözlerini yere Her kusurda bir huzur vardır ölüm olsa sonunda! Gerçi ölüm olsa yegane huzur bulurum, Boğçam, semai deryam, umudum! Belki bir şekil sonsuzluğu bulurum, Onu kullanarakta sonsuzluğu durdururum (belki) Der ki; bi aşık 'aşkta haram olmaz” Sana haram dediler onların ki yalan oysa Bir gecelik yaram olsan kırmızıya şiir yazarım Elimi gökten indirip kurdeleler bağlarım ağaçlara İnancıma bak, bu halde gelemem yanına Belki istemeyerekte olsa çıkarım yarına Onlar diyor ki hep uzun bir yol var önünde Ben yalnızım sen ise birliktesin ölümle Ona iyi bak! Üzme sakın Çünkü ben doyamadım varlığına Ona iyi bak! Hayalimi eksik etme Benden daha yakınsın diye sanma senle kalır Ölüm ona iyi bak!