Ölüm Ve Sen 4

Uyan , uykum ağır uyursam uyanmam Kaybettiğimi aramadım nitekim bulan var. Sesin bir yanda , kokunsa bir yanda Birleştirip sana tekrardan dokunmak var rüyamda. Rüyalar beyazdan , bende siyah var Bu yüzden kavuşmamız ışık oyunu serapla. Bir anda var olupta bir anda yok olman Delirdiğimi düşünüyor benden bunu duyanlar Uyan, uyursam bende uyanamam Ayıran ölüm bizi kavuşturur bir yandan. Kanatlanıp uçan şiirden tut kum olan sakallara 20 farklı şiirse sade 1 kadında güzel durur. 63 yaşında aksi bir adam İnce belli çay bardağında 100 farklı anlam bulur. Geçen pişmanlıklar , söyleyememişlikler Sigara ardından kırık masada hayat bulur. Cüzdanını açar bakar 16 yaşındaki kıza Siyah beyaz fotoğraf 68 baskısıyla Rüzgar saçlarına vurur o an kanı donar Kelleşmiş ensesini kapatır yırtık parkasıyla Böyle aşk şarap ister 47 yıllı, ölüm ayırmaz sadece hasreti yıllandırır. Soğuk içine sindikçe kemiklerini sızlatır Ölümünden yıllar geçti yinede aradan su sızmadı. Uyan, uykum ağır kabuslarımı benden al Yada fazlasını ver bitsin imtihan. Morga bile girecek cesaretim yokken, cesaret edip yaptığın takdire şayan bir intihar. Keşke bende senin kadar cesur olsam Kavuşmamız gerçekleşir er yada geç olsa. Nede olsa aynı toprağın insanlarıyız Normal değil mi aynı toprakta kavuşmamız? Uyan! Uykum bile sana hasret! Uyan! Uyursam korkuyorum tekrar uyanmam diye. Uyan! Bir kez olsun bak yüzüme yoksa Bende uyurum demiştim ya ölüm ayırmaz diye. Ölüm ayırmaz fakat kavuşturmayada bilir. Kavuşmak soğukta ellerini ovuşturmak gibidir. Ölüm madem bir deniz hayat öğretir yüzmeyi Aydınlıkta haklı çıkamayan karanlıkta delirir. Bu denli derinim, delinin eviyim. Toplamayı, çıkarmayı bilmeyen biriyim. Konuşmayı , anlaşmayı sevmeyen biriyim Karanlık gibiyim nitekim huysuzun tekiyim. Soğuk insan olduğumuzu hatırlatır bize Kışın sevilir ayrılıklar bile kışın güzel. Saymadım bilmiyorum bu kaçıncı dize. Daha önce hiç batmamıştın bu denli göze.