Deniz Kızı (feat. Cansu Aslan)

1. Verse (Emre Baransel) Gözlerini gördüm içinde ben Üstündeyse çözemediğim bakışlar ağır ağır Sezdim aşkını dudakların kıpırdamadan bağır Bağır ki hissedebileyim senden bana akan mutluluğu Serp üstüme gülüşünü kalsın bende Kalbinse başkasında mı? Söyle! Benim neyim varsa sende, ruhum avuçlarının içinde Aşkı kalbimden sökmeye çalışmam gerek Ama heyhat! Okyanus tutmaz mengene ve imkansız diye bir şey varmış desene Bak gördünmü çeliştim sonunda kendimle de Azarlayıp kovarım yansımanı o gelir işte yine Gözümün önünde yüzün gitmek bilmez Karın boşluğumda sızın dinmez, sade benliğim inmez Sanmıştım ama hafızamla bir olup terkedip gittiler Kitlediler yalnızlığı bana hah! Hiç çıkmıyorsun ki ne zaman aklıma gelsen diye başlayayım söze, dinle konuşmak artık gölgenle boğulurken denizinde, oksijen eşittir sen! Nakarat (Cansu Aslan) Hatırlama unut! Benden almasın aklın ben de kalmasın kalbin Ben deniz kızı sense gözlerimde boğulan inatçı bir çocuk bile bile Ben deniz kızı sense boğulmaya hevesli bir felsefe taşı bile bile 2. Verse (Emre Baransel) Gözlerinde acı gördüm derin ve eski Ufak tefek mutlulukların ötesinde belki keski misali kesti ben de ettim pes ki, hem de ne pes, sesim soluğum kesildi aşkımı et test bed rest çırpınışın inan ki net bi pres eşittir geçiçi sevincinin sıkışmış dramatik rüzgarı, öylece dolanır durur vücudunda kalbin hariç her yerin arasında mekik dokur Gülücüklerin sahte, bunu cidden hissedebilirim Güzelliğin yetmez bu dramı boğmaya Kurtuluşun yok bu hapisanenden Mecalin yok çıkmaya beni de sürükledin ikimizin Bu filmden tek çıkışı aşkın, ama bekle! Dur, bir daha düşündüm de asıl ben zaten ordayım, seni de boğmak istemem suskunluğumda Gemici düğümünü çözemedim ruhumda Dizelerim belki boşa, belki hiç duymayacak kulakların ama atamıyorum saklı her soluğumda, ciğerlerimde bi ukde ki sorma Oksijen eşittir sen!