Gel

Seni sen yapan bir şiirdi Şiiri şiir yapan parmakların işidir. Nefsimin işi seyrediyordu geçmişimi Ne kar elde etti nede geleceğime kefil. Seni çok severken bi okadarda üzdüm Üzüldüğün noktadan seyrediyorum hüznü Kendi içeme kapanan bir kördüm Özün köküne döküldü dökende bi örtü Beni şair etti yokluğunun susuzlugu Bazen deli gibi yazıyordu ama bu sefer sustu Yekten yekten yürüyorum sokaklarım puslu Beni bu hale sokanla nefretimi kustum Koca günler bizi bekler koca göründüğünden Bir avuç nefes aldım seni üfleğimde Riske atmam seni dara düşeceğinden Sana layik olmaya calisiyorum kalbimi susleyipte Gittikçe ağırlaşıyor kalbimdekı aşkın Yükün ağır geldi soluklandım yazın kışın Oturup seninle mutluluğu dertleşelim. Oturup gökyüzünde mutlulğa sözleşelim Ben seni severken sende sev beni Sana gel diyorum ki kalbine deş beni Sana gel diyorumkı bi başkasına verme yeri Sana gel diyorum ki huzura erelim ebedi Bitti bitecek bir gün hiyakemiz Başlamadıği için sürmedi endişeniz Ben seyrediyorum aşkı içinde sen varken Birgün oda bitmiyecekmi sankı gözün eldeyken. Bu gece düşlerimde saçlarını okşadım. Ben aşka susadım , çünkü aşk susatır Bi çölde buldum kendimi aşdan yanadır O zaman cevap ver bana gönlün aşktan yanamı