Kartpostal

Erbi - Kartpostal Bir çocukken tanıştığım, çıkarcı yaklaşım Yıllar geçerken oldu yanımda yoldaşım Maskeler değişse de değişmez aldanışlarım Bakışlarında can bulur inan ki kalp atışlarım… Yazdırır hayat bana, kimini azdırır En dürüstü insanın günde bir kişi kandırır Geçmişim hüzün dolu geleceğim kaygıdır Çelimsiz hislerimin tek silahı sabrıdır… Hüzünlü günlerin sonu, bir beat ile çakışır yolu Yazmak istemektedir mecalsiz olsa da kolu Bir türbülansın içindeyim gelmemektedir sonu Kuşkulu bakışlarınla göreceksin buğulu Kaygılar bir liste olsa en başında maddiyat Kırık hayallerim, işe yaramıyor tadilat Bir kaldırımdan ibaret sanki bana kâinat On parmak marifet, hepsini kaldır at… Gözünle gördüğünde dahi, hiçbir şey değil ki sahi İnanmak istemezsin, acıların değil mi kâfi Kör bir kurşuna yenik düşen bebek misali, Masum ve çaresizdi güvenimin mecali… Belki ajitasyon belirtisi bu parçalar, Belki antiseptik ruhsal savaşlar, Belki kendi mahkememde giyotin altı kalmalar Belki beni seviyorlar kalemler ve kâğıtlar… Derdime çare bulun derhal Kalbim tekliyor nedir bu ahval Dünya güzel ama hep kartpostal… Kimsesiz değil de biz kimsesiz modundayız Herkes başrol, hayat denen oyundayız Yürümemiz gereken garip bi yoldayız Kim bilir bugün belki yolun sonundayız… Benim yaralarım azar, arada mezar kazar bana hırsım Uzak yakınlarım, Çıkarıp toplarım, tutmaz hesaplarım Seni gibi bende o ölüme yakınım… Ölüme yakınız biz birbirimize uzak Hayal ve heveslerin adresi kursak Düştüğümüz vakit uzanan bir eli tutsak Huzuru bulsak canını okusak… Misketlerimi aldılar elimden çocuktum, çalıştım Kargaşanın içine girip karıştım Bir baktım alıştım Neden mi? Parayla tanıştım…