Çölalan

Bir ses var kimse duyamaz Duyduğum sesler yine kendimin. Kalbim çölalan , uzak ülke. Kimse açamaz. Kalbim çölalan , uzak ülke. Kimse açamaz, Açamaz. Şiir : Ne bir yön Ne bir insan var. Rüya dar Sığmaz içine orman. Duyduğum seler Sadece kendi sesim. Yine de yabancının biri -Elinde kırık kalp kafesi Sarı dişleriyle Konuşan zebanice – Konuşur durur günöte içimde. Duymamazlıktan gelirim çoğu zaman onu da, Bazen uyandırır içimde uyuyan her ne varsa Açmaz içimde çöl çiçekleri Geçer gider yanından çöl çingenesi.