Konuşan Ceset

kapkaranlık dünyamda koskocaman rüyalar her adımda köhne bir sokakta kaybolurdu geçmişim ve kahpe bir tuzakla mahfolurmu geleceğim bilemedim bu yokluğumu, kimse fark edermi, hiç bi zaman hiç bi yerde gülemedim psikolojim kaldı beynimin derinlerinde unutuldum en derinde bi sehpa ve bi ip vardı ellerimde hiç kimsenin hatrında bulunmazken şaşıracaklar bi gastenin manşetinde öldüğüme öncelikle çok ricamla bi kaç dostum çık git hayatımdan *senn* hayatımda resmedilmiş onlarca dostça görünen kareler kırdığınız kalbiminde arkasında anlatılan marifetler hayat, sevgi buysa malesef bu sevginide sevgilerle at içimden tarif etme. bir zamanlar bir hayalim vardı belki bir rüyaydı belki bir imkansızında çıkmazında bir küçük çocuk misali belkilerle kaldı,belki düşlerimde gökyüzünde belkide boş bi ıssız yolda düştü kaldırın sanki kalbiminsin şahı ey aşşalık insan sen yıllardır nerdesin beklemekle geçti ömür filmininde bu son şans perdesi düştüğüm bu haliminde yok miladı geldiğin gün yokluğumun ertesi gecem gündüzümde sevgilerden uzak bir şehirde yalnızlığın metresi terk edilmek sade bir hayalse rüyalarıma girmesin gönlümün saraylarında takıldım bi soytarıyla hiç bi zaman olmak istemezdim ne kral ne padişaaah ah bu sefil gönlümün yamaçlarında sen küçük papatya ben kapattım gözlerimi sayende ha yatım a zabı aşikaar.