Bir Zaman Hakkın Sesleri

Bir zamanlar biz de millet, hem nasıl milletmişiz: Gelmişiz, dünyaya milliyet nedir öğretmişiz! Kapkaranlıkken bütün afakı insaniyyetin, Nur olup fışkırmışız tâ sinesinden zulmetin, Yarmışız edvâr-ı fetretten kalan yeldaları; Fikr-i ferda doğmadan yağdırmışız ferdaları! Öyle ferdalar ki: Kaldırmış serapa âlemi; Dideler bir cavidani fecrin olmuş mahremi. Yirmi beş yıl, yirmi beş bin yıl kadar feyyaz imiş! Bak ne ani bir tekâmül! Bak ki: Hala mündehiş Yâd-ı fevka'l-ı i'tiyadından onun tarihler; Görmemiş benzer o müdhiş seyre, hem görmez beşer, Bir taraftan dinimiz, ahlakımız, irfanımız; Bir taraftan seyfe makrun adlimiz, ihsanımız; Yükselip akvamı almış fevc fevc ağuşuna; Hepsi dalmış vahdetin aheng-i cuşucuşuna, **** Emr-i bil ma'ruf imiş ihvan-ı İslam'ın işi; Nehy edermiş, bir fenalık görse, kardeş kardeşi. Kimse haksızlıktan etmezmiş tegafül ihtiyar; Ferde raci' sadmeden efrad olurmuş lerzedar. Biz, neyiz? Seyreyle artık; bir de fikr et, neymişiz? Din de kürkün aynı olmuş: Ters çevirmiş giymişiz! Nehy-i ma'rûf emr-i münkerdir gezen meydanda bak! En metîn ahlâkımız, yâhud, görüp aldırmamak! Göster, Allah'ım, bu millet kurtulur, tek mu'cize: Bir 'utanmak hissi” ver gâib hazînenden bize!