Pervaz Ettim (Feat. Emre Baransel)

1. Verse (Emre Baransel) Derdi ki dedem, Laf ağızdan bir kere çıkar Örs ve çekiç arasındaydım uzunca bir süre ah! Surum yükseldi bugün gönençle Yüreğim gibi müebbeten boş elime Nazım Hikmet'in bir şiiriyim şimdi Okur beni kendi sesinden dek ay tükenene Sinime fısıldarım ağır ağır bu gece Sabır ey sin bekleyeceksin uzun bir süre Esmayı üstüme sıçrattım Artık bela bana bağımlı ben de ona Fark basmaz ki közün üstünde yürürüm çıplak ayakla Fikrimde zikrimde Esma-i Hüsna Giderken bilinmeze ulaşamadığı düşler cebinde Ancak duam peşinde kardeşim de Sayfama damlamadan sildiğim Bir kaç damla yaş gibi geçer o 1,5 sene Gölgesi yansımadan baş eğdi ben pişman Ona bir borcum var o yüzden olamam düşman Kaderi ellerimdeyken yazarım Boğazıma düğümlenen her kelimenin ardından Nakarat (Esin İris) Sen, benim hergün tuttuğum dileklerimde Pervaz ettim Sen, benim akmayan kanım bileklerimde Pervaz ettim 2. Verse (Emre Baransel) Yasak gecelerin aksak sabahlarında Pişmanlık ve alışkanlık kapışır hep aklımda İki küçük yaramaz çocuk gibi Bizim gibi aşkım aynı bizim gibi Platoniğim belki ama engelleyemez kimse düşlerimi Onu ve ordaki seratonin kokulu evi Fakat belirsiz bir surat en güzel anında Bi köşeden gelir belirir oracıkta Tekinsizim diye bağırır silüeti har Kusursuz netlik yok ama gözünde Lucifer var Bi aydınlanımlık ışık püskürttüm karanlığına İhanete kaçtı tutuşan suratıyla Daha çok karşılaşacaktık onunla Sadakatle olan münasebetim bir küs bir barış ya Buna çoktan alıştık zıt kutuplara karıştık Ödülü hiç bilemedik ama hep yarıştık 3. Verse: Pervaz ettim, name okumam ben Vaaz verir kovaladıkça kaçan seneler Az gelir ben ebelerim onlar döner Gülerim sayfalarca her dönüşlerinde Farklı kulvar kim kimi kovalar Üniversite yıllarında ortada döner kovalar Garip bir his bırakır üstünde Çabalayıp kalkmazsan kim kaldırır ki düştüğünde İki arada bi derede, kardeşlerim nerede? 3-4 gerçek dost haricinde Bırakmam araya kıtalar girse de Kutuplara gitsen elin bende, merak etme Bana emanet ettiğin herşey demde Sana verdiğim sözle birlikte Ne parmaklıklar, ne kahpeler, ne mesafeler Hiçbir şey tutamaz uçurtman gökte