Gece Güneşi

Verse 1: Şimdi bir bir yakıyorum seni yakmayan şiirleri Kül olup düşüyorlar sonsuz bir umut yangınına Boşver onları; eğilip alıver yere düşen acılarımı Lütfen bana böyle hüzünlü sözler yazdırma Özledim seni bugün yine aldığım her nefeste Sevdan tükenmeyen bir nehir yüreğimde Ölüm kokan hırçın kara bulutlar üzerimde Sana bakmama gerek yok hayalin hep benimle Sen varsın bilmesende beni üşüten her güzde Gece güneşte karanlık duvarlar çok soğuk Düşlerim yalnız ağlayan ürkek bir çocuk Boşluktayım yeni açan çiçekler bile soluk Yokluğun bir çivi durmadan başıma çakılan Gözlerin cevapsız bir soru sürekli aklıma takılan; Yoksa bu sevgi ağacında tek dal ben miyim yakılan? Beklerim, sen kafandaki sorunları çözene kadar saklan Nakarat x2: Sen bilmezsin her gece misafir olduğunu odama Sen duymazsın şarkılar söylerim sabaha kadar adına Sanki senden bir parça var hala duvarlarımda Gelip eksikleri tamamlarsın belki yarına Aldırma, bende biliyorum gelmeyeceğini yanıma Zaten benim hayal ettiğim sen artık uzaklarda Şimdi istediğin yere git benim olma Bil ki gözüm üstünde değil bundan sonra Şiir: Yok sayışın bile benim için her şeyden değerli Sana söyleyemediğim her söz şimdi biraz daha kederli Bilemedim ben susup, gitmeni kabullenmeyi Dört bir yanımı kapladı toz, gökkuşağı bile kirli Son gördüğüm günden beri ne ölüyüm ne diri Bari sen; ben terketmeden, terket bedenimi Gözümden akan damlanın düştüğü yeri kimse bilmemeli Verse 2: Keşke her şey göründüğü kadar masum olsaydı Suskunluğun bile küfürler savuruyor suratıma Kaçarken gözlerinden kızgın bir öfke düşer yoluma Gece treni gibi çarpar gülümseyişin kafama Mevsimsiz kar yağar gönül dağlarıma Değer vermediğin hislerim döküldü toprağa Bir okyanus kadar soğuk, kum tanesi gibi susuzdun Hiçbir zaman yetemedim sevda ateşini yakmaya Ben güneşe aşık bir kardan adamım Eridim diye günlerce ağladı gökyüzü Sen ne kadar acıtsa da vazgeçemediğim Uzun hasret dikenleri dolu bir köprüsün Vefasızsın sen hüzünlü ömrüme törpüsün Artık mevsimlerin bile adı yok Güneşe gömüldüm onunda eski sıcaklığı yok Şimdi sen söyle; Bu saatten sonra hangi umut kalır yarına? Artık aydınlığa açılan pencerem yok!