Gözlerinin Kahvesi

çaresizlik birazda hazırlanan son kesindi belli bi derdim var tabiki dert benimdi bende kalan biraz dert bikaç da kardeşim herşey tamam da unutmak zor gözlerinin kahvesini zor gelmeye başladı umutlarıma güvenmek gel benim için bi damla yanaklarına düşerse hiç düşünme marifet mi sence aşka direnmek ve kaldığı yerden devam ederim korkma gücenmem kaç kez ölmem gerek haksızlık çünkü bi kez doğdum ben bu gün de bi kez daha umutlarımı karanlıga boğdum tabiki son değildi, sen bilmezsin bu şakaklarıma doğrulan kaçıncı namlu olmadı bak sığmadı gönlüme sen hariç bakıyorum da sanki mutlu herkes sen ve ben hariç tamam hepsi gider dedim birtek kalbe sen baki hepsi gitti mutluluk huzur ve sen dahi Nakarat zaman geçmiyor böyle attığın her adımda hayalinle yürüyorum neden bir adım ama peşin den gidiyorum hep sonumu düşünmeden sonumu düşün bir sen benim için hala sen yok bu sen değilsin aslında bitanem gül kokunda uçtu gitti yastığımdan ve birde ellerin ve saçların onca zaman oldu en azından gözlerini görmemi hakkım say bu nasıl bi karar siyaha boyandı gökyüzü sen yeterki gel baharı yaşatır her güzün ben hep aynıyım sen nasıl oldu da değiştin aklım almıyor farklı sözün farklı yüzün gözyaşım bu gün bi farklı düştü yerlere resmine bakmam lazım azrail beni yere sermeden aklımda birkaç soru düşünmekle bitmeyen unutmak mümkün mü bana seni sorarken her gören ve son dörtlük sana bu kalemden son övgü sen merak etme aşkımızı satırlarca övdüm ve herzaman ki gibi kalbimi gömdüm ve sen merak etme ben satırlarca öldüm.