Karanlığa Günaydın

Verse 1; Yaşam keser dilini bir köşende sus der ezberinle Pençelerime sapla sabrı haydi vur dem engelinle Sahte gülüşlerimi kullanıyorum gerçek olan buydu Zaman beni de bölüyo şimdilerde gurbet ellerinde Bil ki mutluluğumu kaçırsam da bulana sordum Anlatıyodu güleryüzle soyutlaşma kurala kondu Yağdırınca son dalımda tüm öfkemle duvara korku Karanlığıma günaydın ve tütün kalemi dumana boğdu Her günümde kalabalıkta yalnızım ki partilerin tonu Yankılandı durdu kafamdaysa, hangi yerim soluk? Derdi çekerken de sade bikaç kankilerim solur Harbi dinlediğim o hikayeler sanki benim sonum (Sanki benim sonum) Şu an saygı parlamadan Nasıl geldi yanıma çözemedim bu kaygım anlamadan Başardığını simgelersin artar aynı tantanalar Ben de bir valizlen uzaklaştım kaybı tartamadan Verse 2; Bugün kalem konuşmakta kurgularımı örüyosan Ve tavrım alışkanlık oluyo bulgularımı gömüyosa Aynalarda paramparça duygularımı görüyosam Bu yarım kalma matematikle uykularımı bölüyolar Bilmesen de hep demiştim kal tenimde madam Bir de şiirlerini söylemekte mahzeninden adam Güneş buz kesildi gökyüzünde al temizle yarat Rengim Tekirdağ'da mavidir ve Akdeniz'de kara İstediğini aldı yaşam buna kasma Söylenenler deldi bedeni gel de şimdi kulak asma Geçiremezsin azimliyse bu yollarda kula tasma İntiharın en fiziksel bi şekliydi surat asmak Uzaklarda resimlerle avundum ki saati tekte sardım Acıdan esinlendi yaram, yerine adi tekme kaldı Onlar istediğini konuşadursun haydi raple saldır Son zamanda psikolojim tam bir antidepresanlık