Çoban Matı

1. Verse Söyle zorluklara katlanacak bi bünye ne kadar Dünyada adalet olsaydı ölmezdi çocuklar büyüyene kadar Yarından önce bi düşün dün ne katar Gerçeksin öldüğünde ayağına takılan künye kadar Ve insanın gözünden külfet akar kaderle aran güzeldir Taki ona ettiğin küfre kadar. Şu kainatta anca insansın bulunduğun zümre kadar Hayatın uzun değilki kurduğun cümle kadar Artık kalkın ! Anlatılmak istenenle anlanan arasındaki farkım Belki intihara sürüklicek kitleleri şarkım Belki olucak ismimi taşıyan bi parkım Senda aynanın yansıttığı kadar gerçeksin Kalbin kaburganla uzlaştığı kadar erkeksin Kendini kalabalıkların arasında mutlu sanma Oyun zamanı geldiğinde biz hepimiz sen teksin Nakarat 2x Dünya bir satranç Bi yanda vezirler Kötüler ezilmez meyve vermez filizler Bi yanda piyonlar sırtlarında kurallar Öte yanda burjuvanın hortumundaki filler Sevgi yağmurlarıan şemsiye olan kibirler Mazluma çifte koyan bu atlar Kalesinden hepimizi yöneten bu günahlar Tanrının koltuğundan gözü olan bu şahlar 2. Verse Balta girmemiş insanlıklara umut taşıyorum Genelde meşgulum ama boş zamanlarımda yaşıyorum Bardağın boş tarafından usulca taşıyorum Bende her insan gibi hergün azrailden kaçıyorum Hepimiz baba ve annemizin bir saati değilmiyiz Hepimiz günleri öldüren birer katil değilmiyiz Başka insanların kullandığı tatil değilmiyiz Peki hepimiz hepimiz için kafi değilmiyiz ? Belki karanlıkta korkuyordu kendinden Yastıkaltı sakladığınız avuntuları ben bilmem İnsanın en büyük kavgası sürekli kendiylen Hiç bi ırmak gördünüzmü savaşmayan bendiylen Sağıra melodiyim ben köre görüntü Gökyüzünü hayal eden herkes bi gün yere gömüldü Şeyhi şahı ya allah deyip altın tuvaletlere sıçarken İşçi baba asgari maaşıyla 5'e bölündü