Karagül

Bir yanı buz dağına dönüşmüş doğanın Diğer yanında sen Sırasımı şimdi buz kesilmenin Üşüdüğümü görmezmisin Yapraklarını üstüme örtermisin Seninle yalnızlığı yaşarken Sensizliğe tutsaklığımı karagül Takvimlerde hep aralığın yirmi dördü Üşüyorum üşüyorum sensiz newrozlarda Örtermisin üzerime yaprakların örtüsünü Ben her zaman seninle her zamanki gibi sensiz Tarifsiz kederlere daldım bugün Yine zehir zemberek düşlerim Özledim,çok özledim seni, kavganı, Birde gülümseyen sıcak bakışlarını Yıkmanın tam sırası be yüreğim Karanlıkların aramıza ördüğü duvarları Görmelisin artık karagül, akrepten evrilenleri Bilincine ekilmiş dargınlık tohumları Sadece dikenler yetişmekte üzerinde Derin bir sızı yaratarak yüreğimde O yürekki bir gün toprağa gömüldüğünde Bir sevda ağacı yeşerecek üzerinde Sırasımı şimdi buz kesilmenin Üşüdüğümü görmezmisin