Oslok

No er det blitt Olsok, så la meg få skrelle av Lag utav lag heilt til essensen utav kvelden For eg er det livet som dansar midt i elden Så sett dykk rundt bålet, og la flammen fortelle Eg hadde heilt gløymt mitt eiget heimlands språk Såg munnar bevege seg, men ut kom berre bråk Minna frå auga mine dei var blitt om til tåke Eg var midt i ein draum, men eg klarte ikkje våkne Så høyrte eg eitt skrik som kom frå under bakken Eg blei kvit som eitt lik av at lik kunne snakke Ho prate om forlik av alt det vi fortapte Kast alt som gjer deg rik i din heimlege trakter Den dagen då vi såg ditt fjes du som er vår himmelfar Då forsto vi alle at no er det blitt dommedag Nei, aldri igjen skal det blir heilt som det ein gong var Sjølv den evigmørke natt, den har du svalgt Så gjer eg meg hen til du ditt punktlause stikk Syng du då meg ein song ifrå eitt brent mareritt I kver og ein utav oss brenner eitt bål som mitt Midt mellom mørket si utkledning utav kvitt Sjå sola den kryp opp bak den nærmaste tind I dagslyset så er fjelltoppens voktar blind Så eg klatrar opp der og slepper lyset inn Så markene dei blomstrar og vinteren forsvinn Sjå ho som døde der, sjå kor ho gjenoppstår Til markens grøde og ein alltid fruktbar vår Dine hender blør røde, ho legar dine sår Når ho legg over oss sitt gyllblanke hår Den dagen då vi såg ditt fjes du som er vår himmelfar Då forsto vi alle at no er det blitt dommedag Nei, aldri igjen skal det blir heilt som det ein gong var Sjølv den evigmørke natt, den har du svalgt