Kolonya

bu helvalar neyin nesi poşetler ekmek ilk defa kim öldü söyle kim kiminle yaşlanır hey aslanım onlar evde yok ki değmez o güne tek bir cümle kursan ömür mü yetmez eminönü'nde beş lirayla beş güvercin besle artık her maçın son anı ıslıklarla bekle ölümden meymenet peşinde ne için geçti beş sene cevabı saklanır karanlık evlerinde tez yakılsın isterim o saadetin resimleri ilk maaşta siftahım bu kibritin dirayeti evlerinde kendi başına demlenen bekarlar tüm rüyaların sonunda naif tövbekar sakla tüm günahları biraz duman biraz kül uyumadan bir şarkı bak bu derdimiz gülünçtür uçmasam da var benimde elbet şahidim yerime kimseler değil hüdai aksu söylesin kolonyalar neyin tesellisi bir söyle ölen biriyle hangi dilde sence nerde konuşulur elli yıl düşünsem akla gelmez oldu altı taksit kunduran kapı önünde durdu taksiratın affola ben her zaman dedim ki zaten üç lafımdan biri palavra bana inanma az evvel öyle dalmışım ki yine bir kendi derdime duymadığını unuttum hüsnü kuruntum yanıma geldi köprüden bu tek tük atlayanlar seni soranların rüyalarında ateşler yanar sen nasıl da yüründün öyle nasıl da güldün maalesef ki ıslık çalmak başımı döndürür hele biraz durun ve şunu diyeyim de gideriz elbet bu akşam uyumadan bir şarkı dinlemek cesaret kibrit böyle sönmeseydi güzel olurdu ancak senin geleceğin yok ben yavaştan gidiyorum