Sandığımdan Herkes Babam Gibi Gülecek

Kayra verse topal köpekler ölmez ölüme kimse böyle gitmez bu heykel arkasında mermilerini son bir kez say güzelce parlat öyle geceye kalmasın karanlık bu kez de laf mısın bir kezlik lafta kalmasın şimdi kitabın orta yerini del saklı mermiler bunu duyanlar gülebilir bak gücenme lütfen bul bir kahve çök ajansı dinle içimi sıktı çay dinlesin çorap sesiyle tüm çınarlı meydan o dar sokakta doldu yirmi dakika sonra ne yaptın kamyonet limandan almamış nerde kaldın cüzdanında beş biletle var üç vesikalık kimlerin yüzüydü onlar niçin ordalar işte böyle sordu belki seni bulanlar yalnız oysa söylemiştik önce karşılaşacağız ansız kaç zamandır hala kül kokar bütün mahalle yeminle yapmadım ben şahidim bu kahve Sorgu verse ayıp mı yani susmak konuşmamak kayıp mı yani her yanımda sorularım konuşlanan inan kolay değil gökyüzü uçurtmam kadar bazen anlatamıyorsan bunu fotoğraflar ordalar atan bir zincir olsun kaybolan bir bilya o zaman hakandan daha da idol adrian ilie asık surat canımı yakar sandığımdan avanak aptiyi gerçek sandığımdan herkes babam gibi gülecek yani şimdi ayıp değil hayalet olmak ayazda donmuş adama koyar mı hiç limanda kalmak kaç yıl boyu sordum kaç dakika cevap var curcuna son bulduğunda karlar aynı beyazlar baya bir gergin ama bu mevsim yok neşe gecenin körü sesine uyandığım kırık menteşe pencereden baktım mahallede duman ve bir gölge tanıdık bir silüet verirken ateşe