Unutulanlar (Karaçalı, Vinyl Obscura)

Kayra verse kara göründü kursağımda insaf burda hiç bir korsan ölümle iflah olmaz acaba kimsin kim cenaze sahibi geçerken uğradım demek nedir yeterli mi otur biraz soluklan daha yolun var keyfe bin keder çocuklar cebimde rüzgar kesseler bırakmam müsafirimsin ölen birinden kalma pijamalar giydim cebimde var beş altı tane küp şeker sabah bir boş bulunup da istemişti benden ve pek tabii ki perdeler dokunma böyle kalsın her sabah gözümde kanlanan haramsın kara fonla başlar beş ay boyunca durmaz böyle susmak olmaz birazcık anlat sen sihirbaz kılıçlar yutturan birazcık anlat böyle susmak olmaz Karaçalı verse bir kere gözünde buz kırıklarıyla hoşça kal dedim ederine kimim ben burası ne ağlamanın bedeli ne benzediğinde yanağın bir mendil yanan dinamite işte öyle dişimi sıkıp gömüldüm kederime mezemiz masada az mezgitimiz eksik şarkılar ve rakı var kokun kadar keskin dinlediğimiz hiç bir şarkı etmedi teskin bizi kin duvarda asılı kin orda eğik resmin gidişin akşam oldu pazar kapanışı gibi sokaklar angarya ve çerçöp çadır ipi odanın içine radyodan sızan hayaletin çıkardık pillerini unutmayı hayal edip bir alçak bunu diyebilir ancak inanmam bir alçak buna gülebilir ancak biraz da kayboldum yoruldum ama kaçmadım savaş yanlısı saçlarından Kayra verse yer yarıldı ivedikle içine girdim yanımda kin falan götürmedim ödünç verir misin duvarı kanatarak bu ranzalarda yarım akıl yat ben değil fakat fotoğraflar hoyrat birazcık insaf kimsenin değil sokak panayır ortasında aramadım ki matrak onca laf sonunda söyle var mı maksat laçkalıklı harman imajlarla duyma yok sat hatırlayan mı var acaba neydi vicdan kaldırımda dil bulup önce ben kopartacağım bacalarından dumanı ters çıkan vapurlar akşam üstü olmadan kara çelenk bıraktılar üstü neyse lafı dolandırıp tek satırda yazmadan karanlık puntolarda kendi kanlarıyla yarına kalamadan pek düşünmeden tek bir başlık attılar unutulanlar