Kahraman

Nasıl yürüyor yarına insan Kahraman ve korkak Nasıl seviyor bitiyor insan Suskun, yalın ayak Yüzünde çizgiler bu zaman, bu çağ Keskin bıçak Nasıl unutur, unutur insan Söyle nasıl olacak Bırak kalsın yüzümde gözyaşın Terketmen gidişin kalışın Bırak kalsın o sevdan aşkın Tanıdık kal ya da arkadaşım Bu akşam masada kırılmış, bitkin Kadehlerdeyim Bedenim burada gitti sevdam Bilmem ki nerdeyim Belki mehtaba asılmış sicim İplerdeyim Belki kesilmiş bileklerim Hatta ölümlerdeyim Bırak kalsın yüzümde gözyaşın Terketmen gidişin kalışın Bırak kalsın o sevdan aşkın Tanıdık kal ya da arkadaşım —– ŞİİR —– Her yağmurda beni hatırla Sarılıp ağlayan şehrin kışında Bir bordo battaniye sıcaklığında Tam olarak hatırlayamadığın bir mazi iskelesinden Bakıp gördüğün uzaklara Her yağmurda beni hatırla Ellerimden güller dökülüyor Sözcükler düşüyor beynimin hücrelerinden Redifsiz bir divana dönüşüyor uyaklar Ne duman duman arka sokaklar Sincice öldürüyoru beni kalabalıklar Boğuluyorum gel kurtar beni Saçlarını öptüğüm parklarda Her yağmurda beni hatırla Belki bu şiirin üstüne bir mektup yazarsın Olmadı bir kartpostal Ön yüzünde muhteşem bir İstanbul fotoğrafı Arka yüzünde iki satırla Her yağmurda beni hatırla