Dümen

Gün gelir döner dümen, bir gün görürüz karayı belki de Daha da derin kanatır yarayı belki'ler Yüzüme bakmaya yok yüzüm, neye yarar ki ayna Bütünken bölündüm şimdi, yarım eskide Döner dümen, bir gün görürüz karayı belki de Daha da derin kanatır yarayı belki'ler Yüzüme bakmaya yok yüzüm, neye yarar ki ayna Bütünken bölündüm şimdi, yarım eskide Küllerimden doğdum tekrar tekrar Yanınca efkar mefkar kalmıyor Hayatım film gibiyken Şimdi simsiyah boş bir ekran Girdim her sokağa bulamadım evimi Kimse yoktu - hep yanımda dediğim Unuttum sustukça sesimi Kopardım ipimi kemirip Lambalı caddeye karanlık oldum Göremezdi kimse zavallı korkuyu ya Yanımdan geçmeye çekiniyor insanlar Çatı katım hasarlı olduğundan Bir şey değişmedi kararlı olduğumda Her şeye sıçmaya yararlı oldum bırak Bunca şeye dayandık da ne oldu lan Bulduğum hep farklı oldu umduğumdan Yürüdüm sahraları Yine bulamadım kargaları Seremoni gibi kargaşası Her yer manzarasız Her şeyi alttan alıp Yoruldum ama katlanmalı Ama yine paslanmadım Duruldum da paklanmadım İçimde buzullar dışımda kor Uzadıkça uzuyor bir hışımla yol Düşünce dostun da affetmiyor Bırak düşmanın vursun o çok koymuyor Sarıldım kendime yanlıştı belki de En büyük düşmandım kendime ben Affetmek istedim kendimden gizledim Fark ettim geçmişti artık tren Gün gelir döner dümen, bir gün görürüz karayı belki de Daha da derin kanatır yarayı belki'ler Yüzüme bakmaya yok yüzüm, neye yarar ki ayna Bütünken bölündüm şimdi, yarım eskide Döner dümen, bir gün görürüz karayı belki de Daha da derin kanatır yarayı belki'ler Yüzüme bakmaya yok yüzüm, neye yarar ki ayna Bütünken bölündüm şimdi, yarım eskide