Nedamet

Geceler bana geçmişi yazdırıyorlar kaybettiğim yılları Ah içtiğim onlarca sigara ah gece boyu titreyen kollarım Ah sesimin kısılması ağlamaktan sonra baktığım ayna Ben sevdiklerimi de yaktım bitirdim ömrümü yaktığım anda Ben intihar ipinden bir dost kucakladım ağlamadım bile Tekrar aynı sabaha dönsem tekrar tekrar yalvarırım yine İntihar etmedim ki belki bu yaşattıklarımı kaldırırım diye Bir buçuk ay tedavi gördüm ona benzeyenlere saldırırım diye Ben kendi hayatımdan çoktan vazgeçtim Ben kendi huzurumdan mutluluğumdan çoktan vazgeçtim Ben çoktan vazgeçmiştim zaten yeter Yalandan da çok çektim ben Hayattan da çok çektim ben Babamdan da çok çektim ben Biri tutup çıkarsın şu geceyi en diplerden İnsanlardan nefret etmek istemiyordum kendimden de Belki her şey üstüme gelmese derdim kendime görmezden gel Ama herkesten önce kendimden tiksinmeyi öğrendim ben İnsanlar sanıyor ki bazı şeyler geride kalır Unutulup gider Ama bilmedikleri şeyler var Bazı şeyler öyle bir yaralar ki en ufak olay bile öyle ağır yaralar ki Değil günler aylar yıllar geçse unutamazsın Bazen bir insan hatırlatır her şeyi Bazen bir mekan Bazen de bir şiir Tanrım imtihan bu mu Kimin ahı bu kim yollara düşer arkaya bakmaz Ben ağlarım ankara damlar Ben ağlarım ankara duymaz Ben ağlarım yankısı durmaz Ben anlarım başkası olmaz yanında Sıkıldım aşk acısından Sıkıldığım sahte hüzünler Dağıldım bir madde yüzünden Yanıldım mı bilmiyorum inan tümüyle kan damlıyor gözümden Bazen bazı şeylerim geçip gitmiyor dünümde kalmıyor İçtikçe hayal görüyorum en sevdiğim öylece önümde ağlıyor Ölürken ağlıyor Elimdense bir şey gelmiyor Daha çok küçüğüm ne yapabilirdim bilmiyordum Yeminler olsun dondum kaldım Küçüklüğüme vermedi kader de onsuz kaldım Şimdi ne fark eder ki yetişse sonsuz yardım Çok küçüktüm onsuz kaldım Hala bilmiyorum nedense gerçeğini Bir günaha allahım elimden aldı ceza için her şeyimi Defolup gitmek ya da bir şey için sevebilmek bir şehiri Yok olup gitmek ya da tek bir kişi için söylemek bir şiiri