Ölüyorum

Vakit biter mutlu sonlar artık elvedaya hazır Gözleri yaşlıdır nağme yakar her vedaya sazım Gidenden umut yok Bir parça özlem öyle yanlış ilerler ki her belaya basar Tanrım üzgünüm ki verdiğin her desteği yok saydım Öyle bir yerdeyim ki ekmeğe yok saygı Keşke şu an çekip gidebilen bir teknede olsaydım Keşke gölgene bile razı bir fesleğen olsaydım Bugün simsiyah gibiyim Küllerim bile kalmamış fakat yanasım var Bir gün çıkıp bir anda caddelerin arasından Şu bitmez hasretimi soğuk duvarlara yazasım var Neden Çünkü çok fazla köreldik Bizi dolduramayan insanlar için fazla tükendik Bize bir tutam mutluluğu hayatta fazla gören kim Naçiz bir şair için hayal fazla önemli Çünkü kalemlere hayatı sundum yazılara küstüler Yaşanan hayat sıkıntıları anıları örseler Soğuk cesedimin üstünde duran yaraları görmeden Gelip yalandan çiçek bırakma mezarımın üstüne Vakitle birlikte viran olduk Kimseye zararımız yoktu ama ziyan olduk Ben de istemezdim her gün öyle yanarak ölmeyi Yanmaktan öte bir ölüm varsa bana da söyleyin Dön yeniden bütün keder zor gelecek Üzülme kimse derdi görmeyecek Bir gece yarısı sigaramla şu hayatıma son vereceğim Ama yoksun Yine başka bir sabaha uyanmak öyle acılar veriyor ki anla Bunları görüyorum Her şeyi yeniden hayalim üstlenecek Boşa çıkarmamak için söz vereceğim Bir gece yarısı sigaramla intiharım süslenecek Ama yoksun Yine başka bir sabaha uyanmak öyle acılar veriyor ki anla Tekrar ölüyorum Dön yeniden bütün keder zor gelecek Üzülme kimse derdi görmeyecek Bir gece yarısı sigaramla şu hayatıma son vereceğim Ama yoksun Yine başka bir sabaha uyanmak öyle acılar veriyor ki anla Tekrar ölüyorum Sanki gök karanlık ay bulanık Dünya denen hastanede seruma bağlıyız yürüyen bağımlılarız Kalbimiz öyle uyuşmuş ki prangalar eskimiş Düşünen bağımlılarız öğrendik bağırmamayı Ama içinde bir şair tanıdım açar sözleri bin yolu Ah bir dinleseniz sözleri bir yoğun Umuda giden bir yolcu var bulup çözmeliyim onu Ama nedense her adımda bulut göz bebeğim olur Tanrı sayfalarca hayat vermiş alnı kaplamış Sahte bir dostla kahve içmişiz ve kırk dakika hatrı kalmamış Çok uzaklardayım ağlayan bir hikaye gördüm Ağlatan kimseye anlatılmamış Düşünmüş ağlamış dakikalarca Aynalarla konuşmuş ve anlamış ki hicran üsteliyor Öyle bıktım ki yeni bir dostu tekrar istemiyorum Çünkü samimiyet arttıkça vicdan eksiliyor Dön yeniden bütün keder zor gelecek Üzülme kimse derdi görmeyecek Bir gece yarısı sigaramla şu hayatıma son vereceğim Ama yoksun Yine başka bir sabaha uyanmak öyle acılar veriyor ki anla Bunları görüyorum Her şeyi yeniden hayalim üstlenecek Boşa çıkarmamak için söz vereceğim Bir gece yarısı sigaramla intiharım süslenecek Ama yoksun Yine başka bir sabaha uyanmak öyle acılar veriyor ki anla Tekrar ölüyorum