Vurdum Duymaz

yine bir akşam üstü daldım uykuya ilacı olmayan yaram ve açamayan çiçeklerim var bazen anlar diyesim olsa dahi bozuyor anı bazı anlar yararlı dumanı sigaramın bütün baş ağrıma yanıyor hala içimin ormanlarını söndür varsa geleceğin bi gün ölümüm olduğunda güldür zaten geleceğin gün öldüğüm bir gündür gidişinin tamamı 360 küsürdür ak karardı artık kalan sade sayfarda yazarım hiç sıkıntız o ismi sayfalarca huzurdur ak kalanları karalamak bana ellerim yazdıkça öldü kalemim ağlamakta üzgünüm bi gün bi yaramazım bi uslu bak güzel kız tüm şehir ben ağlayınca sustu en zavallı hale düştüm bende aşkın uyudu bak bu gözlerin son hali 5 gün uykusuzdu ayrılık beni hiç duymaz ağrıtır vurdum duymazz ağlar bir sağdan bir soldan bir rüyadan vuruyor ama yar beni hiç duymaz yansam söndüren olmaz yaşlar bir sağdan bir soldan bir yardan damlıyor zıvanadan çıkan bu aklım hasretinde canan kırlar dolaşıp topladığım tüm papatyalar sana şair okusun yazdım senin için bir kaç ağır kelam zamana karışıp bulurum belki senli bir kaç hatıra yerim pek hoş değil varsın öyle kalsın canımı acıtan her bi derdim yare haber salsın artık yaşama sevincim yok kaçabilenler kaçsın uçabilenler mutlulukla kanatlarını taksın verilen hangi söz tutuldu nerde gidilen yollar arkadaş sen hangi yoldan gittin seni göremiyorum da.. hep aynı sahne var hep ayrı insanlarız yar güneşdir bense ay da tutulamayanlardanız herşey bitti bir yaşamdan arta kaldık sandıklırımızı açtık onları insan sandık kandık yüzümüz aynı denizlerde yüzdü yüz binlerce gün