Çatlak Kadehler 2.0

Yine gece çöktü, saat bilmem kaçı Raflarda dizili şişelerin gölgesi var Her yudumda bir hatıra, her nefeste bir yara Dilimin ucunda bir isyan, ama sesim yanıyor Bütün sesler boğuluyor, kafamın içi gürültü Dışarıda herkes uyuyor, bense uykusuz nöbetteyim Bir mum alevi titrerken masanın kenarında İçimdeki fırtına hiç dinmiyor, dinmeyecek mi İlk kadeh hep masumdur, dediler, yalanmış İkincisi bahane, üçüncüsü mahkeme Her sabah söz verdim, her gece unuttum Duvar saatine karşı kaybedilen boğuşma bu Dizlerim titrer, ellerim ağır Cam kırıklarıyla dolu avuçlarım Kim bilir kaç kere denedim "bu son" demeyi Ama "son" dedikçe, hep başa döndüm Bu çatlak kadehlerden, kurtulmak kolay mı Her düşüşte bir iz kalır, hatırlatır kendini Zannetme ki yıkıldım, buradayım hâlâ Ateşin içindeyim ama yanmıyorum Bu parçalanmış kadehlerden, kaçış yok gibi Her yara izi, bir keş, her gece bir ders Ellerimle topluyorum cam parçalarını Ama bu sefer, onları masaya bırakıyorum Pencereden bakan o çocuk, ben miydim O masum gözlerde bir soru: Ne yapıyorsun Komşular fısıldaşır, Yazık oldu ona Ama fısıltılar bazen çığlık gibi gelir insana Mahalle karanlık, herkesin yüzü aklı Kimse bilmez içimden geçen yangını Gözlerinle bakarsın bana, ama görmezsin O kadar derindeyim ki, çıkış yolunu unuttum Bazen kaçmak istersin, nereye bilmiyorsun Gökyüzüyle yer arası daralır, nefesin kesilir Bir uçurumun kenarındasın, geri mi dönersin Yoksa rüzgara mı bırakırsın kendini Bir şişe, bir kadeh, bir nefes daha İçtikçe hafiflersin sanırsın, ama batarsın Kaç kere uçmayı denedim, kaç kere düştüm Belki de hiç uçmadım, hep düşüyordum zaten Bu çatlak kadehlerden, kurtulmak kolay mı Her düşüşte bir iz kalır, hatırlatır kendini Zannetme ki yıkıldım, buradayım hâlâ Ateşin içindeyim ama yanmıyorum Bu parçalanmış kadehlerden, kaçış yok gibi Her yara izi bir keş, her gece bir ders Ellerimle topluyorum cam parçalarını Ama bu sefer, onları masaya bırakıyorum Gözlerim aynaya bakıyor, ama tanımıyor Kim bu? Benden kalan ne? Gölgeden başka ne var Sesim titriyor ama bu sefer farklı bir titreme var Bu gece, belki bu gece… Belki bir şans daha var Bir mum sönse de, diğerini yakarsın Bir şarkı biter ama diğerine başlarsın Her yara izi bir keş, her gece bir der Belki de uçmak değil, yürümektir çare Bu çatlak kadehlerden, kurtulmak kolay mı Her düşüşte bir iz kalır, hatırlatır kendini Zannetme ki yıkıldım, buradayım hâlâ Ateşin içindeyim ama yanmıyorum Bu parçalanmış kadehlerden, kaçış yok gibi Her yara izi bir keş, her gece bir ders Ellerimle topluyorum cam parçalarını Ama bu sefer, onları masaya bırakıyorum