Hicrânın Yanan Şem’âsı

Firkat bâdı esti sînemde Her sâkim hayâl oldu çerâğımda Yâr nerelerde, fecr vaktinde Sonsuz bir firkat kaldı dilimde Ey dilimde yanan şem'â, sönmez hicrân âteşi Ağlar kederli sîneler, aşkın izleri kalır ebedî Ney sesiyle sâdâ verir, mazi'nin eski bir âhı Dönmez mi vuslat, ne olur bîkarâr bu dilim Âsûmânın çehresiyle perîşân kalırız Yâdigârlar uçar, yürekler inkisâr Her nâzânî mahzunca kalpten koparız Bâdda savrulur fecrde gam-ı zâr Bir dem gelir mi, çeker misin beni ellerinle Ne olur, dönse gamlarım su gibi sadânla Kalbimde esen hicrânla savrulur yapraklar Ağlayan fecirlerde beklerim yine nâzenin bakışınla Ey dilimde yanan şem'â, sönmez hicrân âteşi Ağlar kederli sîneler, aşkın izleri kalır ebedî Ney sesiyle sâdâ verir, mazi'nin eski bir âhı Dönmez mi vuslat, ne olur bîkarâr bu dilim Bir fecr vakti beklerim, lâtif bâdla dilerim Gelir mi hicrân sona, firkat denizinde bîçâreyim Ey yâr, bu sonbaharda da kaldı vuslat hayâl Dilimde yanan şem'â, ahir bu hicrânla