Karanlık Çığlıklar

Gecenin sessizliği, ağır ve derin Bir sokakta yürürken, aniden bir çığlık Kalbim sıkıştı, nefesim durdu Bir kadın fısıldadı, "Lütfen bırak…" Gözlerimde korku, aklımda bir soru Neden bu dünya zalim, neden bu işkence Duvarda kan izi, yankılanan ses Bir anlık bakışla değişti her şey Yüreğim sızlıyor, bu sessizlik çığlık Görmezden gelmek kolay, ama ben burada, buradayım Kaçamam artık, her an her yerde Kurtuluş yok bu karanlık sokaklarda Yalnız bir gözyaşı, sokaklara dökülen Her kadın bir hikâye, düştükçe yükselen Gözlerimle gördüm, susmayacağım Bu savaş bitmedi, ben direniyorum Kalbim hızlanıyor, yankısı göğsümde Korkunun içinde, ama yine de yürüyorum İçimde bir ateş, bu yangın sönmez Adım adım ilerliyorum, gölgeyle yüzleşerek Gözlerimde yaş, ama asla yılmam Bu dünya bizi susturamaz, ben ayaktayım Bir gün değişir her şey, buna inanırım Bu korkunç gece bitmeden, sesimi bulurum Yüreğim sızlıyor, sessizlik boğucu Görmezden gelmek kolay, ama ben burada buradayım Kaçamam artık, her an her yerde Kurtuluş yok bu karanlık sokaklarda Yalnız bir gözyaşı, sokaklara dökülen Her kadın bir hikâye, düştükçe güçlenen Gözlerimle gördüm, susmayacağım Bu savaş bitmedi, ben direniyorum Bir yarım kalmış hikâye, hayatta kalma savaşı Silinmiş her ses, kaybolmuş bir anı Ama hatırlayacağım, bu yaşananları Her kadın için, adalet peşindeyim Karanlıkta kaybolan, ama yeniden doğan Sesim yankılanacak, her sokakta, her an Bir kadın daha özgürlüğe koşuyor Bu hikâyenin kalbinde ben varım Yalnız bir gözyaşı, sokaklara dökülen Her kadın bir hikâye, düştükçe güçlenen Gözlerimle gördüm, susmayacağım Bu savaş bitmedi, ben direniyorum Yalnız bir gözyaşı, sokaklara dökülen Her kadın bir hikâye, düştükçe güçlenen Gözlerimle gördüm, susmayacağım Bu savaş bitmedi, ben direniyorum