Şeb-i Yeldânın Âhı

Şeb-i yeldânın hüzünle örülen âhı Zamana küskün, kuruttu her sabahı Bir beyit düşerken suskun dudağımdan Firkatin yarası, damlar harf harf kan Ey mahrem-i cân, bakışın bir hicrân Sırrım oldun, lâkin çârem zindan Bir hülya gibi süzüldün hayâlimden Sümbüller ağladı, savruldu gönlümden Ellerde bir hayal, gözümde sessiz zâr Aşk'tan bir âh kaldı, yakar bin intizâr Yüreğimde saklıdır kaderin pençesi Bir vuslat hayâli, terk etti her hevesi Hasretim köz gibi, âşka mahzûn bakar Şeb-i seher suskun, her düş bir yara, kalbe iz bırakır Ey mahrem-i cân, bakışın bir hicrân Sırrım oldun, lâkin çârem zindan Bir hülya gibi süzüldün hayâlimden Sümbüller ağladı, savruldu gönlümden Ellerde bir hayal, gözümde sessiz zâr Aşk'tan bir âh kaldı, yakar bin intizâr Nevâ-i rüzgâr anlatsın hâlimi sana Her nağmede saklı hicran dolu bin seda Sînemdeki elem, haykırır yine sana Ah, sevdam! Unutmak bile bir kor cânâ Bir hülya gibi süzüldün gönlümden Sümbüller soldu, kaldı sükûtum senden Ellerimde özlem, dilimde yaralı name Aşk'tan bir kor kaldı, yakar her anımı Son beyitte kaldı gölgelerden nişan Gözlerimde kurur artık aşkın ummân Bir hülya gibiydin, masallardan süzülen Hayâl-i dilber ile ben kaldım virân