Virane Gönlüm

Gecenin koynunda, İstanbul dalgın İçime düştü, yağmurla karışık hüzün Kalbimde eski bir yara, dilimde zehirli bir tad Sen gittin ya, kimsesiz kaldı sokaklar Yavaşça süzüldü gözlerimden yaşlar Ruhumun derinliklerine aktı, çürüdü Sorma, bu aşkın hesabını sorma Virane gönlüm kaldı, yıkık bir han gibi Çaresiz bir yola girdik, belki de kaçışsız Ağladım senin için, İstanbul'un perdesinde Ama bil ki, her gece rüyalarımda Yanık bir türküyle döner yürekler, intizar O bakışların vardı, her şeyden öte Dudaklarımda küskün, kurumuş bir bahar Ne şarkılar söyledik, ne hayaller kurduk Şimdi köşemde yalnız, boynu bükük kaldım Mahalle kahvesinde adın anıldıkça Gözlerim dolar, bir gün soracak herkes Sorma, bu aşkın hesabını sorma Virane gönlüm kaldı, yıkık bir han gibi Çaresiz bir yola girdik, belki de kaçışsız Ağladım senin için, İstanbul'un perdesinde Ama bil ki, her gece rüyalarımda Yanık bir türküyle döner yürekler, intizar Sanki eski bir filmdeyim, siyah-beyaz Sen orada, ben burada, yollar çıkmaz Bir nefes kadar yakın, ama bir ömür kadar uzak Gözlerimde tükenmişsin, ama içimde yanarsın Bir dokunsan, yangın çıkar bu şehre Ama sen yoksun, ben yanarım bu dertle Sorma, bu aşkın hesabını sorma Virane gönlüm kaldı, yıkık bir han gibi Çaresiz bir yola girdik, belki de kaçışsız Ağladım senin için, İstanbul'un perdesinde Ama bil ki, her gece rüyalarımda Yanık bir türküyle döner yürekler, intizar Sorma, bu aşkın hesabını sorma Virane gönlüm kaldı, yıkık bir han gibi