Cemre

Bembeyaz şahikaya imrenirdi sedefkâr Arusek tül perdesi yamacını gizlerdi Fecre al, akşama sisle çökmeden efkâr Gündüz Güneş, Geceyi kıskanarak izlerdi Buzulları çözüldü, şimdi yitik zarafet Alev soyundu peri; ferman yazdın bir afet Bembeyaz inci teni, kıpkızıl yakut kanı Bir gamzelik gülüşün değilse itiraf et Depremle göçürmeden, tufanla savurmadan Nasıl çöker karlı dağ, fiske bile vurmadan Vurmadan pençesini hıncı dinmiyor Hüzünsüz sevda olmaz derler ezelden beri Afetlere gerek yok; dağları yıkmak için Aşkın büyülü gücü yeter de artar peri Suskun volkan sinemde uykusundan uyandı Mısralar can evime lâv seliyle dayandı Cemre denen gizli kor, yakarken sol yanımı Sanki arasındaydı kâlbim çekiçle örsün Çileli yolunun yoktur tanımı Yolcu geri dönemez adım atmaya görsün Zincirlenmiş dağları kader buyurdu Volkan püskürsede zaten bahtım uyurdu Heyhat; felek zamansız bildirdi azimeti Yolun ufku bulutlu, alev kül ve dumandan Yenilginin zehrinden tadarak hezimeti Nasıl çöktü önünde o muzaffer kumandan Aşkın yenilmez gücü; ne şah dinler ne vezir Tek kıvılcım sıçratmış kezzap kesilmiş bezir Adı: Hicran ateşi, hem gizli hem aşikâr Külüne güç yetirmez diyor meddülcezir Firakın bîzarıyım baş eğdim gelen emre Üşüyorum nedendir gönlüme düşen cemre Nafile bir yolculuk, dinmez vuslat özlemi Ardımda ahlı bulut, önümde azgın nehir Nasıl anlatsam bilmem, kalemle mi sözle mi Bir tek aşkı bilirim zakkumdan beter zehir Yorgun kulaçlarıma anafor vermez aman Buruk kaldı sevincim, nehir dağından yaman