Gönül Yolcusu

Gönlümdeki sarayın kapalıdır kapısı Yakut tahtı boş kaldı kime kader tabibim Alev yanar içinde buz keser dış yapısı Buzun gücü volkana nasıl yeter tabibim Bülbüller yas deminde şarkı sessiz sedasız Kanayan bir gülüm var yaprak taca fedasız Sürmeli göz yıldızlı ceylan nazsız edasız Gece koynunda esir bir eser seher afsız Gözyaşıyla dinledi yaktığım her türküyü Medyum der ki: Başından eksilmez kara büyü İmdadına gelmeyen efsunlu Anka tüyü Kör düğümle gömüldü ,Son umut damlası Akan ömür nehrinde dinmeyenn heves mi var Hicranla yanan gönlü çağırmayan ses mi var Sonsuzluk sınırına nakşedilmiş resmi var Gönüllü yolcusu benim (NAKARAT) Kim bilir nerde şimdi Felek sıkmış yumruğu, kaderim avucunda! Gözyaşımla yazdığım son mektup firarda Gönül özlem zehrine yudum yudum kandıkça Dil yasaklı adını gizli gizli andıkça Kalpte hicran ateşi için için yandıkça Buğusunu gizliyor misk-û amber tabibim Masum sevgiler çoktan soysuzlaştı yoz oldu Feleğin kaleminden sevdamız yaz-boz oldu Sabır taşı göğsümde parçalandı toz oldu Kör dumanı başımla hep beraber tabibim Ne kendi geri döndü ne de bir haber Adres kısmı boş kaldı bilinmez bi yer Kanadında derman yok gözünde de fer Vuruldu Anka kuşu... Bu son sefer Bilmiyorum Adresini Kim bilir nerde şimdi Felek sıkmış yumruğu, kaderim avucunda Geçmişini mazimizi silmiş aldım haberini Gözyaşımla yazdığım son mektup firarda (NAKARAT) Kim bilir nerde şimdi Felek sıkmış yumruğu, kaderim avucunda! Gözyaşımla yazdığım son mektup firarda Geçmişten hiç bi iz kalmadı şimdi Tüm anıları yaktım ! Bir bir savurdum hepsini denize Gönül Yolcusu... Ben Feragat Faraza.