Hicran

Bir sevda kıvılcımı alev oldu ona şehre Gizemli bir girdabin davetkâr bölgesiydi Kaç beden esir düştü anaforlu bu nehre Sarhoş oldu Gönüller yüklenirken bu çehre Aklımı baştan alan iksiri Sundu tasla Güneş gibi başını dedim göğsüme yasla Her sevdaya yön verenler Pusudaki pençeyi göremezken asla Sandım ki doktorlarda derdin dermanı var Kaderin tuğrasından ayrılık Fermanı var Fermanların ejderi yutarken emelimi Karanlıkta bi deprem sarsarken temelimi Oğul umut çırasını felek yakmış Boşuna uzatmışım semaya boş elimi Fezanın sır tülüne asılı Bir tuzakmış Ben dolunay sanarken yıldız kadar uzakmış Umut zamana tutsak, demde Kaç Ahim saklı yeminde İnsafın zerresinden Ben hicrana düşerken zemine Umut zamana tutsak, demde Kaç Ahim saklı yeminde İnsafın zerresinden Ben hicrana düşerken zemine Efsunlu anka tüyü safra kör inadını Kırmaz ki çekerken kırsa da kanatlarını Ruhun deryasına kalpten Değerlendirmeleri hazdı Mürekkebi gözyaşım Olan kalem Adını Sayfaya değil gülüm derince kâlbe yazdı Onun için görmedin sayfa ondan beyazdı Ey hasretin goncası haberin yok mu senin Gül dudaktan çalıştıran alevli bir busenin Bir ömür olacağını öne sürdü diye tılsıma kim kızar Hicran şiirleriyle ne yapsın söz kesenin Kaç ömür dilimledi ayrılık denen hızar Mısralardanım , hecelerden kan sızar Umut zamana tutsak, demde Kaç Ahim saklı yeminde İnsafın zerresinden Ben hicrana düşerken zemine Umut zamana tutsak, demde Kaç Ahim saklı yeminde İnsafın zerresinden Ben hicrana düşerken zemine Umut zamana tutsak, demde Kaç Ahim saklı yeminde İnsafın zerresinden Ben hicrana düşerken zemine