Hüzün Tüneli

Tut elinden anıların sürün dur peşinden Yok sayalım herşeyi silinsin maziden Red eder tüm gerçeği basit cümleler Mutlu görünen hayatları resim edelim derinden Sahte akan yaşlarıda siler mi bir el Söyle şimdi hangi yağmur yağsa seni temizler Gök kubbe engin arş o kadar mukadder Hüzün tünelinde kaybolmuş hayaller Ve her gidenin yerine getirilir bi başkası Söylesin bir bilen aşkmıdır bunun adı Yerli yersiz hüzünler sarardı bedeni Sarardı yapraklar bir son bahar akşamı Anlamlı sözler kalem yazar derinden Anlarsın elbet bir gün Buna kulak verirsen Hislerime tercüman olmuş olsalar bile Buz dağlarım erimez hiç bi söze güvenmem HÜZÜN TÜNELLERİNDE KAÇACAK YER YOK BİR IŞIK BUL BANA YOLU GÖSTER KAYBOLDUM Bİ ÇIKIŞ YOLU YOK SABIR EDER GÖNÜL BELKİ DER GEÇER Sabırsız gönlüm sabrı artık öğrendi Kusursuz seven yok her giden de dert verdi Zaman aldı elimden zamansız onları Kaldım bir başıma anla feragat halimi Derde düştüm ne yani umutlarım var benim Anlatsam anlamazlar dinlemezler derdimi Her görene sordum seni tarif edemedi Sanki yer yarıldı ve sen içine girdin Arıyorum her yerde resim dahi yok elimde Hayat yokuşa sürdü seni o yok desemde Yıllar yıprattı kurak bedenimi Zaman acımasızca sancı verdi kalbime Hüzün tünelinde kaçacak yerim yok Bir ışık bul bana yardım et kader Kayboldum bi çıkış yolum dahi yok Sabırsız gönül sessizce bekler