Peşimdeki Kafiye

Gök kubbenin koynuna, sırça köşklü saraya Saklı haber uçurdum hasretlik yeter desin Vuslat yolu düğümlü yıllar girdi araya Bahtıma hicran düştü ölümden beter desin Gözyaşıyla yükledim vebalini boynuna Sırça köşklü saraya gök kubbenin koynuna Posta güverciniyle saldığım haberdesin Gözlerime değil de feleğin insafıyla Hicran aynalarına zamanı yayan sırsın Ben el-pençe dururken sen kimlerin safıyla Sağda güneş solda ay ışığıyla yansırsın Yönüme zincirlenen şu dağlara ''Eğil!'' de Ufkunda buğulanan gözlerime değil de Fildişi kulelere yansıyan kaderdesin Güneşin hüzmesini ışıksız pencereme Aşk uğruna kaldı mı çekmediğim cereme NAKARAT Hicrana bestelense yüreğimin sürgünü, İsmin geçiyor diye yasaklanır nakarat. Düşlediğim vuslatın ömre bedel bir günü, Mücevhere dökülse pırlantası kaç karat? Edebiyat, musiki, heykel ya da resim mi Sabırsız beklentide keşifsiz bir kesim mi Güzel sanat dilinde sen hangi eserdesin Yalnızlık şarkısına dertlerim destelense Yüreğimin sürgünü hicrana bestelense Seslendiren dillerin yandığı ezberdesin Ateşten süzülse de tunç örgülü kafiye Gurbetin ayazına salınır satırlarım Üşüyen bir bestedir peşimdeki hafiye Nasıl titrediğimi ritminden hatırlarım Gözü yaşlı kalemim ne kadar üzülse de Tunç örgülü kafiye ateşten süzülse de Kıyamet sahilinde med ve cezir vurgun'u Düşte yelken açtığım gecikmeli limanlar Hangi filme çeksinler felek senin kurgunu Öksüz yıldızlar kayan senaryoyu kim anlar