Zalim

Verse 1 Bana ağlamayı anlatma ben yazları bile Islaktım Sebebi sendin Hıçkırıklı ağlayışlarımın Bir zamanlar en iyi esen rüzgarımdın Ama ayrılıkların yüzümü mosmor eden sert tokattı Bir gün kalbimin götürdüğü yere git Artık Çığlıklarımı Duy Kulakların insafa gelsin Duygularını elden ele gezdirmekten eline ne geçti Yazılan son mektuplar bir ömrü sömürdü Teselliler güldürür ama sonu hüzündür Sen gülücüklerimdin bir zamanlar yüzümde açamayan gülücüğümün artık yaşamak için yok günü Bazenler biriktikçe birikiyor bak bazen Nerden nereye kaçıyorsun kalbim sana sürgünken Susuyorum mutluluğa dert kuraklığındayken Günlerin hiç tadı olmadı sensiz zaten. Nakarat Rakamlar kabusumdu Takvim yaprakları yüzüme gülerek zalimce avuttu Sen sonumdum,hemde solumdun Bir Kez olsun Kendini benim yerime koy Belki bir şeyler hissedersin bana dair. Verse 2 Sen ne biçim bir mevsimsin neden değişmezsin ? Yaşarım ben her zaman haziranda bile kış! Bir gözüm gece oldu bir gözüm kara kış Dinmez hasretliğim ve suretimdeki derin yağış. Kolay değil seni bak hemen silip atmak Ama kolay oldu deme beni hemen unutmak Terkedişler yüzünden kapanmadı kalbimdeki açıklar Herşeyimi al ama bana seni hatırlatıcak bir şey bırak Sen bir düş kur haydi içinede beni düşür Güneşim hiç olmadı bunun için güneşime körüm Ben senden var oldum sensin en büyük özüm Biz bir bedende bütündük sen bir ömür üzüntüm Kalbimi kendi kazdığım mezarıma gömdüm Sen neşen veren bir berraklıktın Aynı su gibiydin,bana ziyarete gel Toprak Altındaki bu kalbime sen değsin.