Kabusum

Nakarat: Gerçek oldu kabusum Benim korkum kendi fanusum Yolum artık zor ve daha uzun İnan her gün var bir taarruzum Verse: Ben şuanda nerdeyim? Sözün bittiği yerdeyim Sevdiklerimi toprağa gömüp evime geldiğim yerdeyim Senin yakınıp durdukların benim için bi dert değil Çünkü bitek canım kaldı, canımdan vermediğim Kabuslarımın gerçek olduğu karanlık biyerdeyim Bi gökteyim bi yerdeyim ve gözlerimde perdeyim Ben özlediğimde nerdesin, dönülmez bi yerdesin Kötü günümde olmayanlar iyi günümde gelmesin İkinci annemdi koştururdu zor durumda Dönmeyeceğini anlamıştım soğuk mezara koyduğumda Oysa umutluyduydum son kez elini tuttuğumda Öldü demek ağır geliyor şimdi biri sorduğunda Gittin ya şimdi bende karanlıkta kaldım Cehennemi bu dünyada yaşadım ve yandım Yandım ve piştim.Çünkü henüz hamdım Bazen bende hayallerimin pembeliğine kandım Ben şuanda nerdeyim lütfen artık gelmeyin Doğruları söylemenin yanlış olduğu yerdeyim hala İstiyorsan sabaha kadar ağla Yinede farketmez asla kasma gelde şimdi yazma Kafam doldu satırlara döktüm yaram çoktu Zor günümde hatırladım orda kalan dostu Hayat bana süre verdi zaman doldu Bende hayallerimi sattım çünkü param yoktu Çalışmam gerekliydi 3 kuruşa Artık halim kalmamıştı inan düş kuracak Bazen bende düştüm kendimle küs duruma Yaşadığımı anlamayı istiyorsan düş çukura Ben dünümün yarınıyım bugünlerimin karımıyım Olan bitenin biriktiği karanlılk bi kumbarayım Gördüklerimi gördüğünde kolaysa sus bakalım Metanetin ortasında kolaysa dur bakalım Ben Şuanda nerdeyim buz gibi bir morgtayım Bir cenaze aracının arkasında yoldayım En çok olmak istemediğim yerdeyim lan ordayım Öyle bir yerdeyim ki sormayın be zordayım Nakarat: Gerçek oldu kabusum Benim korkum kendi fanusum Yolum artık zor ve daha uzun İnan her gün var bir taarruzum