Arınma Seansları

ellerim kanardı avuç içlerim şakaklarıma değdi beynim bulandı. Rutinime giden o sokağı geçtim, geçmiş andım gözüm sulandı herşey o kadar sade ki, bir düzen içinde döner bu çarklar. estetik dolu bakışlardayım ben bana düşmandı arkadaşlar. bir kere daha, bir kere daha sıkın bu sineme o kurşunları Attığım adımın hesabını kes Beklerim artık akşamları. Ankara bana göz kırpmaz, hırslarla boğuşuyor o sabrı yandı İçimi dökerim kalemimle çünkü beni bir tek o anladı. Bir şey var, bir şey var bu sahnelerde içime attğım Kanı donmuş bu caddelerde varlığım yok kendime kattığım Herşey ters, herşey ters yine de bu hayata sıkıca sarıldım Hasmım yok, hısmım çok ama ben kendi egomdan arındım. dert dediğin ne olaki dostum, son kez bizim için çalıyor çanlar Geçmişi an, geçmişe tap, yaşadık illaki tabi bi zamanlar Yokuş aşağı indik bitti kolay kısmı bu hayat tabiki Zirve ve için çabalama varken, yitip gidenler güzel insanlar. elimde tüten bi tek sigara bana beni gösterir baktıkça ona ama, zorda kalan güneş gibi asla batıp doğamadım boş kuyulara yaşadıkça doğar güneş, benim yaşamaya dermanı kalmadı hepten başım ağrır her daim, benim alkole meyyalim vallahi dertten (E.A.K)