Yara

Arkamda yürüdüğünü hissettim Kokun burnumun direklerini kırdı Bi an sen sandım elim ayağım titredi Meğer parfümünün aynısıymış Sen ki hayatımın gizli öznesi İçimde ukte kaldın Seni benden uzaklaştıran her neyse bıktım İçindeki o sese dur de artık Aradan yıl geçti, unutmadım. Söyle, ben mi umarsızım? Yaram daha da kanıyor her geçen gün durmaksızın Peki sen ne demek bilir misin? Park köşelerinde içip, hayaller kurmak sızıp Varoş bi şair, adına; parmaklarını adıyor İnanki kahvelerin tadı yok artık Derdimi tek bakışta anlayan bu üsküdar'ın sahili Seni hiç görmediği halde yıllardır tanıyor Saçım başım dağınık, bakımsızım güya Hayat; fazlasıyla gerçekçi bi rüya Bilmezler ki aşk, yıpratıyor adamı Hakkımda konuşuyorlar ama umrumda mı dünya? Nasıl bi yarasın ki kabuk bağlamıyor Nedense şimdiki aşıklar çabuk bağlanıyor Biz 70lerin aşkını hiç aratmazdık Nasıl da battık öyle, gelen geçen yağmalıyor? O kadar kördüm ki suç işlesen senin yerine yatardım Hatta cehennemde senin yerine yanardım Beni fedakarlık konusunda suçlayamazsın Ben gittiğin her gün için ruhumdan gemiler yakardım Bu kadar nankör olma, neyine yetmedim be söyle Aşk mı? Para mı? Yoksa güven miydi sorun? Ölüm kaldı geriye bir tek tadına bakmadığım Gerçi ölmek acı değil de zevk verir bana, seninleyse sonum Eskisi gibi yazamıyorum artık ama Eskisinden daha çok sevdiğimi bil isterim Kalbim oyunlar oynanmış bir tiyatro salonu Sen ne yaşanır bilir misin arksında kulislerin Bayat kahveler ve bayat sigaralarla Tozlu raflarımda eskimiş bi kaç satır Sabaha karşı yatıp, otobüste uyuya kalmak Gideceğin yerden bi kaç durak sonrası Sen rakı sofralarının mihenk taşı Adın gökkuşağından bi renk taşır Şairlerin bütün dertlerini aslında bilek taşır, Bu yüzden kimliğimle hesaplanmaz direkt yaşım. Nasılsa bir gün ettiğini bulacaksın Benden esirgediğin aşkı başkalarına sunacaksın Sevdiğini her şekilde kabulleniyor insan En çok ta benim gibi haklı olup susacaksın. Tanıdığım en özgür kadınsın Söyle nedir beni içinde hapsetmenin gerekçesi Kağıtlar vatanım, kalemlerim asker Sen özgürlük diye bağıran şiirlerime kelepçesin Dur kapatma dinle bilmediğin şeyler var Tozlu raflarımda saklı hala defterin Yazdıklarımı sade kadıköyü bilen anlar Bu yüzden beni altıyolda defnedin