Sonbahar

V1 Yastığım kan ter içindeyken soğuk yorganım Hayallerimi dikiş tutmaz bir bıçakla zorladı Öyle bir yerdeyim ki gökyüzünden gelir konum Ben çocuğu ölmüş babaya haber veren doktorum Nakavt durum hayatla mağlup olduğum İçinde bulunduğum durum bozuk durum Bel bağladım fakat bu yolun sonu uçurum Al çocuk hayallerimi uçurtma yapıp uçurun Soğuk kaldırımlar ayaklarımı hisseden Kaç kişiyle bölüşürüz bize ne kalır bu hisseden Kurak bir dilden beklentimiz akdeniz kadar Kaç megapiksel baktın bana her tarafım kan Fosilleşmiş bir kötülük kıran kırana salgında Baktığında herkes iyi çocuk aslında Bulunmaz hint kumaşı kendini zanneder Sakızdan çıkan dövme gibi yapıştırma karakterler Tüm vücudum baştan aşağı senle dolmuşken Damarlarımın her yerini sen kaplamışken Bana sorsan ne kadarım yerim sende nerde Yerim yok diye mi bilmem bu şehir soğuk her gece Bir dilenciyim rahman''a açılan bi el Duyuyor gibiyim sanki ne olursan ol gel Yaratılanı seviyorsam yaratandan için Helal senin için akıttığım her damla ter V2 Sonbahar sahiplenmiş bütün huzurumu İçimi ısıtan her ne varsa bilmiyorum doğru mu Bu ellerim buğulu camlarla sevişirken Sanki kürtaj yoluyla çekmiş almışlar umudumu Sen bi nota ben enstrümental aşığı Şekilden şekile sokarız istersen bu aşkı Kemana bağlayıp derde sokarsan beni Bi umut taksiminde kaybedersin kendini Fuzuli bi dünya huzurluydunya Dün yaptığın iyiliği bugün unutturdunya Ahmak insanoğlu karşılık bekliyor hep Cehenneme değil cennete girmek için sev Dev aynasında görmüş hepsi kendini Ne kadar aciz olduğunu duymamış hiçbiri Her koyun kendi bacağından asılır sözünü Yanlış anlayıp düşünmüş hepsi kendini Hepsi kendimi yok dokunma git denir İnsanın vicdanı ateş ahlakı demir İşine gelmeyince akıllı delirir Bunada adalet mülkün temelidir denilir Çok mu ağır oldu topla hadi topluyosan Bencilin tekisin hiç kendine sormuyosan Asıl sen delisin aynayla konuşmuyosan Tüm gerçeği duyarsın çünkü birtek aynadan