Paradox

Yirmi birde çıkıyordum raydan Betim benzim atmıştı telaştan Dedim takma sikine bu kadar kasma Bu piçlerle ölemezsin aynı sokakta Bi numaran yok lan Hayat basit tek açıdan göremezsin asla İşlerin rayındaysa kazandığını sanma Paradoksa düştüğünde kaybolursun marsta Kaybedince anlıyorsun Örülen bu taşlar engel değil verdiğim kararlar Seni kötü sanarlar Ondan bu daralma yerimde duramam Çıkarlar çatışırken iyi biri olamam Bi de bana sor ama Toslarsın örülen bu duvara Pişman olamazsın Hatalar peşindeyken bu ara Paradoxun dönüşüyor kumara Yirmi birde yazıyordum destan Betim benzim atmıştı telaştan Dedim takma sikine bu kadar kasma Bu piçlerle ölemezsin aynı sokakta Her nefes alış verişinde anlamsızlaşıyor Hayatın sebebi bu Çünkü sikinde değilsin kimsenin Sen derdini anlat kim umursar bro Kavga edip dur Neye yarar ki bilincin kapalıysa bro Kötü kötü günü geçirip yaşatma bana dram Sana veremem ki artık bi kadeh daha ruh Geceler soğuk ve anlamsız geçiyor Seninle içimde yaşamak zor Tadımı kaçırır bi kadın açığımı bulursa İçinden çıkılmaz durum Karanlık room Beni boğuyor yaşayamıyorum olur bugün dün ve Değişemiyorum beni bul beni durdur Dönüşüyorum karanlık odama Geçip gidiyor yıllarım benden kurtul Yirmi birde yazıyordum destan Betim benzim atmıştı telaştan Dedim Takma sikine bu kadar kasma Bu piçlerle ölemezsin aynı sokakta Yirmi birde yazıyordum destan Bu piçlerle ölemezsin aynı sokakta